Jak często robić USG w ciąży?

Badania ultrasonograficzne należą do podstawowych metod diagnostycznych stosowanych w bezpiecznym prowadzeniu ciąży. Badanie ultrasonograficzne wykonywane jest drogą dopochwową oraz przezbrzuszną w trakcie ciąży.

Umożliwiają nieinwazyjne zbadanie narządu rodnego matki i rozwijającego się dziecka. Pomagają ocenić rozwój dziecka. Badanie USG stało się obecnie badaniem wykonywanym rutynowo u kobiet ciężarnych

Badanie USG jest metodą całkowicie bezpieczną zarówno dla matki, jak i dla rozwijającego się dziecka. Dlatego nie ma ograniczeń ani co do okresu ciąży, w którym może być przeprowadzone badanie, ani co do ilości badań wykonywanych w całej ciąży.

Bardzo ważne w ciąży

Świadomość własnego ciała zdobywana jest przez regularne wykonywanie ćwiczeń połączone z odpowiednim oddechem.

Dzięki regularnym ćwiczeniom korygujemy wadliwą postawę ciała, poprawiamy krążenie krwi oraz likwidujemy ociężałość. Bogata w tlen krew usuwa szkodliwe toksyny.

Po każdej sesji ćwiczeniowej podnosi się odporność, więc regularny program ćwiczeń chroni przed infekcjami. Twoje mięśnie stają się mocniejsze bardziej wytrzymałe - łatwiej będziesz sobie radzić z obowiązkami dnia codziennego.

Gimnastyka w ciąży zapobiega również wielu problemom w ciąży. Dzięki ćwiczeniom unikniesz zaparć, żylaków, bólów kręgosłupa, zachowasz też dobrą kondycję w czasie połogu.

Zanim zaczniesz ćwiczyć, warto wiedzieć, że:

- Należy ćwiczyć o ustalonej porze dnia, np. rano, wkrótce po przebudzeniu lub pod koniec dnia, wieczorem.
- Nie wolno ćwiczyć zaraz po posiłku; zależnie od wielkości porcji odczekaj od 2 do 4 godzin.
- Należy ubrać wygodne, luźne ubranie sportowe, zapewniające swobodę ruchów (najlepiej z bawełny, która zapewnia skórze oddychanie).
- Dobrym miejscem do ćwiczeń jest powierzchnia o miękkim pokryciu np. dywan, wykładzina lub parkiet. Unikaj nierównego podłoża. W zimie ćwicz w dobrze wywietrzonym pomieszczeniu, latem - przy otwartym oknie lub na świeżym powietrzu.
- Ćwicz na bosaka, chyba że jest ci zimno.
- Jeżeli ćwiczyłaś przed zajściem w ciążę, możesz nadal to praktykować, jednak z pewnymi zastrzeżeniami. W ciąży nie należy się przemęczać. Pocenie się, utrzymywanie tętna powyżej 100 uderzeń serca na minutę w ciągu pierwszych pięciu minut po zakończeniu gimnastyki to znak, że ćwiczenia są zbyt intensywne. Najlepsze są ćwiczenia z jogi, tai-chi lub zestawy ćwiczeń specjalnie opracowane dla kobiet w ciąży.
- Można zacząć ćwiczyć od 12. tygodnia ciąży. W pierwszym trymestrze, kiedy zachodzą duże zmiany w twoim organizmie, bardziej potrzebujesz relaksujących spacerów i ćwiczeń oddechowych. Jeżeli wcześniej miałaś okazję wykonywać tego typu ćwiczenia, możesz zacząć wykonywać je od samego początku ciąży.
- Skonsultuj się ze swoim ginekologiem zanim zaczniesz ćwiczyć. Pamiętaj, nawet jeżeli są przeciwwskazania do normalnych ćwiczeń, zawsze możesz wykonywać ćwiczenia oddechowe oraz ćwiczenia relaksacyjne.

Jednoznacznym przeciwwskazaniem do ćwiczeń jest przodujące łożysko, rozwarcie szyjki macicy oraz niewyjaśnione krwawienie z dróg rodnych.

- Ćwiczenia fizyczne należy łączyć z oddechem. Wydech powinien być dwa razy dłuższy niż wdech.
- Czas ćwiczeń powinien wynosić od 30 minut do godziny (w tym około 15 minut odpoczynku).
- Każda sesja ćwiczeniowa powinna się kończyć relaksem. Umiejętność głębokiego oddychania oraz prawidłowego relaksu jest niezbędnym elementem w przygotowaniu do porodu, być może nawet ważniejszym od ćwiczeń ogólnokształtujących.
- W podniesieniu sprawności pomogą codzienne ćwiczenia. Niech to będzie zaledwie 20 - 30 min.; ważne jest, by ćwiczenia wykonywać codziennie (co najmniej 4-5 razy w tygodniu).
- Słuchaj swojego ciała. Nie wykonuj ćwiczeń, które ci nie odpowiadają, a gdy odczuwasz zmęczenie, zrób przerwę, odpocznij.
- Zawsze zaczynaj od zestawu ćwiczeń podstawowych. Są to ćwiczenia rozgrzewające, poprawiające krążenie.

Relaks

Każda sesja gimnastyczna powinna się zakończyć relaksem Jest to niezbędny element każdego zestawu ćwiczeń dla kobiet w ciąży. Połóż się na boku z jedną poduszką pod głową i drugą pod nogą leżącą na górze, zgiętą w kolanie. Aby opanować umiejętność skutecznego rozluźniania mięśni, należy nauczyć się ich świadomego napinania.

Korzystając z obecności drugiej osoby, możesz kontrolować rytm - napinaj mięśnie przez ok. 5 sekund, następnie je rozluźnij. Przy napinaniu mięśni wykonaj wdech, przy rozluźnianiu - wydech. Napinaj pojedyncze grupy mięśniowe, zaczynając od mięśni twarzy, potem rąk, tułowia, brzucha, krocza, pośladków i nóg. Na koniec napnij na chwilę całe ciało i przejdź do całkowitego rozluźnienia.

Zamknij oczy i pozwól, aby twoje ciało bezwładnie leżało na podłodze. Oddychaj powoli i spokojnie. W czasie wydechów staraj się rozluźnić wszystkie części ciała. Jest to odpowiedni czas, by skupić się na swoim dziecku. Odpoczywaj w ten sposób przez co najmniej 10 minut. Potem powoli otwórz oczy, wyprostuj się i spokojnie wstań.

źródło: http://dziecko.onet.pl/

Niebezpieczna w ciąży

Jak donoszą naukowcy, synowie Amerykanek, które w ciąży jadły duże ilości wołowiny, mają o 25 procent mniej plemników i są narażeni na trzykrotnie wyższe ryzyko problemów z płodnością.

Przyczyną problemu mogą być anaboliczne steroidy używane w Stanach Zjednoczonych do karmienia bydła, donosi dr Shanna H. Swan z Centrum Medycznego Uniwersytetu w Rochester w swoim raporcie, opublikowanym w piśmie "Human Reproduction". Dodaje, że winne mogą być także pestycydy i inne zanieczyszczenia środowiska.

Jeśli niedobór plemników faktycznie zależy od hormonów zawartych w wołowinie, odkrycie Swan może okazać się "jedynie wierzchołkiem góry lodowej" - napisał biolog Frederick vom Saal z Uniwersytetu Missouri w artykule redakcyjnym, towarzyszącym publikacji wyników.

U córek kobiet jedzących w ciąży wołowinę te same hormony mogą wpływać na występowanie zespołu policystycznych jajników, wiek pokwitania i szybkość dojrzewania - wskazuje vom Saal.

- To mały, lecz istotny efekt - wyjaśnia dr Ted Schettler, specjalista zdrowia środowiskowego z Institute for Global Communications w San Francisco. - Nic w tym dziwnego. Im dokładniej przyglądamy się czynnikom dietetycznym, tym więcej wyciągamy interesujących wniosków o tym, jak dieta w trakcie ciąży wpływa na aspekty zdrowotne.

W hodowli bydła w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie stosuje się sześć hormonów stymulujących wzrost. Są to steroidy zarówno naturalne (estradiol, testosteron i progesteron), jak i syntetyczne (zeranol, octan trenbolonu oraz octan melengestrolu). Nie wszystkie z tych hormonów są metabolizowane w rzeźni.

Dietylostilbestrol (DES) był używany w Stanach Zjednoczonych w latach 1954-1979. Został wycofany po tym, jak badania wykazały, że fretki karmione odpadami kurczaków zawierających DES stawały się bezpłodne.

Amerykańska Agencja ds. Żywności i Leków ustanowiła limity dopuszczalnej zawartości hormonów w wołowinie. Według vom Saala, jeśli potwierdzą się doniesienia Swan, wartości te mogą wymagać powtórnej analizy.

W Europie używanie hormonów do produkcji wołowiny zostało zakazane w 1988 i od tego czasu trwa dyskusja między Unią Europejską a Stanami Zjednoczonymi, dotycząca europejskich starań o zakaz importu zawierającej hormony wołowiny z Ameryki.

Doświadczenia na gryzoniach wykazały, że nawet najmniejsza dawka estrogenów, która dostanie się do macicy z pożywienia, może wpłynąć na liczbę plemników u męskiego potomstwa, jednak nikt dotąd nie próbował przeprowadzić takich badań u ludzi.

Swan i jej współpracownicy przebadali 387 partnerów ciężarnych kobiet w pięciu miastach w Stanach Zjednoczonych. Każdy z mężczyzn oddał próbkę swojej spermy, a ich matki wypełniły kwestionariusz dotyczący ich nawyków żywieniowych w ciąży.

Swan przyznaje, że kobiety mogły mieć problemy z przypomnieniem sobie diety sprzed 20 lat, ale okres ciąży jest wyjątkowy. - Kiedy jesteś w ciąży, bardzo zwracasz uwagę na to, co jesz - wyjaśnia Swan.

Matki były pytane, jak często jadły wołowinę i inne mięsa. Średnio spożywały wołowinę 4,5 razu w tygodniu, inne mięsa rzadziej.

Naukowcy odkryli, że im więcej wołowiny jadła kobieta w ciąży, tym mniejsza była ilość plemników w spermie jej syna. W przypadku potomków matek, które jadły wołowinę siedem razy w tygodniu i więcej, średnia liczba plemników była o 24,3 procenta niższa od wartości prawidłowych. I mimo tego, że mężczyznom tym udało się szczęśliwie zapłodnić swoje partnerki, wcześniej około trzykrotnie częściej konsultowali się z lekarzem zajmującym się leczeniem bezpłodności.

Naukowcy nie stwierdzili natomiast, żeby na płodność potomstwa wpływało palenie matki, jej zatrudnienie poza domem czy ilość dzieci przez nią posiadanych. Nie zebrano też wystarczającej ilości danych na temat podobnych skutków spożywania innych rodzajów mięs.

Wyniki badań można odnieść jedynie do kobiet żyjących w Ameryce Północnej, - wyjaśnia Swan - ponieważ na całym świecie sposoby hodowli bydła znacznie się różnią.

Swan podkreśla konieczność potwierdzenia wyników swoich badań i dodaje, że jest jeszcze za wcześnie, by zalecać kobietom w ciąży unikanie wołowiny. Jeśli jednak przyszła matka chce zachować ostrożność, może jeść wołowinę z hodowli ekologicznych albo zastąpić ją innymi wysokobiałkowymi produktami.

źródło: http://dziecko.onet.pl

Krwawienia podczas ciąży

Przede wszystkim należy powiedzieć, że podczas ciąży nie występuje miesiączka. Mogą natomiast wystąpić krwawienia bądź plamienia, które mogą być mylone z miesiączką. Występujące krwawienia mogą również świadczyć o zagrożeniu dla życia płodu i/lub matki

Krwawienia podczas ciąży mogą zdarzyć się w dowolnym okresie jej trwania i o zróżnicowanym nasileniu. Przyczyn występowania krwawień jest wiele. Jedne są groźne dla życia matki i dziecka, drugie niekoniecznie. Jednakże żadnego krwawienia z dróg rodnych nie wolno lekceważyć. Należy w miarę jak najszybszym czasie skontaktować się z lekarzem ginekologiem w celu przeprowadzenia odpowiednich badań. Tylko lekarz może stwierdzić czy występujące krwawienie jest groźne czy też nie. Przede wszystkim należy pamiętać, że

"Krwawienia w ciąży są niegroźne tylko w rzadkich przypadkach".

Możliwe (aczkolwiek nie jedyne) przyczyny krwawień

Powody krwawień mogą być różne - od zwykłego przemęczenia aż do zagrożenia poronieniem.

1. W pierwszym trymestrze dochodzi do zagnieżdżania się jaja płodowego w błonie śluzowej macicy.Może to spowodować lekkie bądź śladowe krwawienia/plamienia, które jednak często nie niosą ryzyka ani dla matki ani dla płodu i zazwyczaj nie mają znaczenia dla dalszego rozwoju ciąży.

2. choroby szyjki macicy

3. lekkie krwawienia w pierwszych tygodniach ciąży mogą być spowodowane zmianami hormonalnymi u kobiety

4. również lekkie krwawienie może być spowodowane wysokim poziomem estrogenów w ciąży.

5. lekkie krwawienie może być spowodowane przemęczenie, zbyt aktywnym trybem życia.

6. Niewielkie krwawienia we wczesnym stadium ciąży może być wywołane ciążą pozamaciczną. Rozwijająca się komórka jajowa rozciąga jajowód i doprowadza do przerwania jego ścianek. W wyniku tego (najczęściej w 4-8 tygodniu ciąży) może dojść do dużego krwawienia do jamy brzusznej co zagraża życiu kobiety. Może również prowadzić do poronienia.

7. Krwawienia w pierwszych 3 miesiącach mogą również świadczyć o zbliżającym się lub rozpoczynającym się poronieniu.

8. W ostatnich tygodniach ciąży może dojść do krwawienia z powodu tzw. łożyska przodującego. Oznacza to, że łożysko zaczęło się odrywać od ścianki macicy i przesunęło się w dół. Im bardziej łożysko odklei się od ścianki macicy tym bardziej obfite są krwawienia. Należy zwrócić uwagę, że w tej sytuacji krwawienie jest bezbolesne. Jeśli łożysko tylko częściowo przysłoni szyjkę macicy zdarza się, że (pod odpowiednią kontrolą lekarską) łożysko powróci na swoje miejsce, ewentualnie poród odbędzie się siłami natury. Jednakże jeśli łożysko całkowicie zakryje szyjkę macicy - wykonuje się cięcie cesarskie.

9. Czasami zdarza się, że krwawienia podczas ciąży występują w dniach, kiedy kobieta miałaby mieć miesiączkę. Z tego powodu takie krwawienia mogą być mylone z miesiączką. W takich sytuacjach zalecany jest odpoczynek. Krwawienia z tego powodu zazwyczaj nie mają wpływu na prawidłowy rozwój płodu.

10. Jeśli krwawieniom towarzyszy dodatkowo ból, uczucie ucisku w podbrzuszu, czasem złe samopoczucie, należy niezwłocznie udać się do lekarza.

Każde krwawienie (plamienie) podczas ciąży musi być jak najszybciej skonsultowane z lekarzem. Tylko lekarz przeprowadzając odpowiednie badania może ocenić stopień zagrożenia. Nie wolno lekceważyć żadnego krwawienia !

Stan zdrowia noworodka - Skala Apgar

Stan zdrowia noworodka ocenia się w minutę po jego urodzeniu. Nazwa pochodzi od nazwiska lekarza-pediatry Virginii Apgar.

Podczas badania ocenia się stan jego zdrowia w pięciu obszarach: oddychanie, czynności serca, zabarwienie skóry, napięcie mięśni, odruchy.

Badanie przeprowadza się w pierwszej, trzeciej, piątej i dziesiątej minucie życia. Za każdy obszar może otrzymać 0, 1 lub 2 punkty. Idealny wynik to 10 punktów. Większość zupełnie zdrowych noworodków dostaje od 7 do 9 punktów. Dzieci, które otrzymają 4-6 punktów wymagają pomocy. Jeżeli punktów jest od zera do trzech, stan dziecka jest ciężki i konieczne jest wspomaganie oddychania i pracy serca. Stan dziecka poprawia się często z minuty na minutę, ważna jest więc nie liczba zdobytych punktów, ale tempo zmian.

Za co przyznawane są punkty?

Oddychanie
Rozpoczęcie samodzielnego oddychania to najtrudniejsze zadanie, z jakim musi się uporać noworodek po przyjściu na świat. Za prawidłowe oddychanie noworodek dostaje 2 punkty w skali Apgar. Jeżeli oddycha słabo i nieregularnie otrzymuje 1 punkt. Dopóki oddech się nie wyrówna, dziecku podaje się tlen. Jeżeli maluch ma trudności ze złapaniem pierwszego oddechu, sinieje - lekarze natychmiast rozpoczynają sztuczne oddychanie, by zapobiec niedotlenieniu mózgu. Dziecko nie otrzymuje wtedy punktów.

Serce
Serce bije miarowo, w rytmie około 140 uderzeń na minutę. Jeżeli tętno przekracza 100 na minutę, dziecko otrzymuje 2 punkty w skali Apgar, jeśli jest poniżej 100 - tylko 1 punkt. Niestety zdarza się, że dziecko rodzi się bez wyczuwalnego tętna, trzeba prowadzić masaż serca i sztuczne oddychanie. Maluch nie otrzymuje punktów do czasu, aż serce podejmie pracę.

Skóra
Jeśli jego ciało jest różowe, noworodek otrzymuje 2 punkty. 1 punkt, jeżeli nóżki lub ręce są sine, brak punktów, jeżeli sine jest całe ciało.

Napięcie mięśni
Za prawidłowo napięte mięśnie (kończyny stawiają niewielki opór przy próbie prostowania mięśnie) i prawidłowe ruchy kończyn noworodek otrzymuje 2 punkty. To znak, że w chwili badania centralny układ nerwowy, który zawiaduje napięciem mięśni, działa prawidłowo. Gdy napięcie jest bardzo niskie, mięśnie są wiotkie nie ma punktów.

Odruchy
Poprzez obserwację odruchów bada się dojrzałość układu nerwowego. Noworodkowi wprowadza się cewnik do nosa. Jeżeli kicha, kaszle oznacza to, że odruch obronny jest w pełni prawidłowy i maluch zyskuje 2 punkty. Jeżeli odpowiedzią na cewnik jest grymas, 1 punkt; za brak reakcji nie przyznaje się punktów.

Poród w wodzie

Woda to środowisko dobrze znane dzidziusiowi - przez 9 miesięcy pływał sobie w brzuchu mamy w wodach płodowych, stąd też zmiana środowiska nie jest dla dziecka taka gwałtowna. Pobyt w wodzie po opuszczeniu maminego brzucha łagodzi ból i stres narodzin, pozwala pomalutku przyzwyczaić się do nowych warunków, co zdaniem zwolenników takich porodów korzystnie wpływa na psychikę i rozwój intelektualny malucha.

Poród w wodzie odbywa się w takim pomieszczeniu szpitala, w którym znajduje się - zamiast łóżka porodowego - duża owalna wanna. Wyposażenie uzupełniają standardowe wyposażenia ze zwykłej sali porodowej, przede wszystkim kardiotokograf, lampa bezcieniowa i kącik gotowy na przyjęcie noworodka. W pomieszczeniu panuje temperatura około 26-27 stopni.

Wydezynfekowana lub wyścielona specjalną folią, gwarantującą bakteriologiczną czystość, wanna napełniana jest wodą o temperaturze około 36-37oC, która w trakcie porodu kilkakrotnie jest zmieniana. Serduszko dziecka jest cały czas monitorowane za pomocą ultradźwiękowego detektora.

Od momentu, gdy rozwarcie szyjki macicy osiąga 4-5 cm, przyszła mama co pół godziny na pół godziny wchodzi do wanny. Ciepła woda rozluźnia mięśnie, odpręża mamę, która może przyjmować dowolną pozycję. Poród postępuje szybciej i z reguły nie ma potrzeby nacinania krocza, bo w wodzie mięśnie się rozluźniają i łatwo poddają się rozciągnięciu. Po wyjściu na świat maleństwo pływa pod wodą, machając rączkami i nóżkami. Nie ma obawy, że utonie - dopóki dziecko nie wykona pierwszego oddechu, jego krążenie funkcjonuje tak, jak w życiu płodowym. Jedyne na co trzeba uważać to to, aby główka zbyt szybko nie wydostała się na powierzchnię, bo dziecko mogłoby się wtedy zachłysnąć. Pępowina tętni jeszcze przez 1-2 minuty, wystarczy więc czasu, aby maleństwo bezpiecznie zdążyło nabrać powietrza, zanim tlen przestanie dopływać z łożyska. Po kilkunastu sekundach dzidziuś jest wyjmowany z wody i położony na piersi mamy. Odcinana jest pępowina. Dziecko z reguły nie płacze. Jego oddech jest spokojny i miarowy.

Po urodzeniu noworodek poddany jest rutynowej kontroli lekarskiej, a mama wychodzi z wanny i rodzi łożysko. Następnie maluch ponownie wraca w ramiona świeżo upieczonej mamy i opuszczają salę porodową.

Co wziąć do szpitala dla noworodka

• Nożyczki do paznokci
• Szczotka, grzebień
• Zestaw ubranek, jeśli można / trzeba je ze sobą mieć. Warto wykorzystać szpitalne rzeczy, jeśli są dostępne.
• Kilka koszulek i kaftanikow
• Kilka sztuk body
• Kilka spioszkow / pajacyki
• Piżamki
• 2 czapeczki
• Sweterek
• Pieluszki (jednorazowe lub tetrowe, z ceratkami)
• Skarpetki
• Kocyk
• Pieluszki, 7-8 dziennie. (polecane przez psd: Huggies-unisex dla noworodków)
• Krem do pupy (Linomag, Tormentiol)
• Ręczniczek, kilka pieluszek tetrowych

Po co mężczyzna przy porodzie?

Jeszcze w połowie lat 80 w polskich szpitalach położniczych ojciec nie miał możliwości uczestnictwa w narodzinach swojego dziecka. Noworodek i ojciec z reguły po raz pierwszy widzieli się w szpitalnej izbie przyjęć, gdy powiększona rodzina wracała do domu.
Relację z narodzin potomka, mężczyzna mógł usłyszeć dopiero z ust partnerki.

W ostatnich latach wiele się zmieniło.Powstały liczne organizacje propagujące godne warunki porodu i respektowanie najważniejszych potrzeb kobiety w ciąży i kobiety rodzącej. Podejście służby zdrowia dostosowało się do nowych oczekiwań młodych rodziców. Personel medyczny został poddany szkoleniom i zaczął w inny sposób myśleć o porodzie. Położnictwo stało się bardziej humanitarne.

Mężczyzna zdecydowany na uczestnictwo w porodzie dzisiaj nikogo już nie dziwi. Ojcowie mówią otwarcie o motywach swojej decyzji. Najczęściej spowodowane jest to chęcią niesienia pomocy rodzącej partnerce, a także potrzebą wczesnego poznania rodzącego się dziecka i nawiązania z nim kontaktu.

Psychologowie badający zagadnienie uczestnictwa ojca przy porodzie donoszą, że na wspólny poród częściej decydują się ojcowie opiekuńczy, cierpliwi i współczujący. Ponadto są to mężczyźni zadowoleni z własnego małżeństwa i mało stereotypowi. Dodatkowym i niezmiernie ważnym czynnikiem w podejmowaniu decyzji jest jej akceptacja przez żonę oraz inne znaczące osoby z najbliższego otoczenia mężczyzny.

Wielu mężczyzn podkreśla, że uczestnictwo w porodzie daje liczne korzyści. Chodzi przede wszystkim o ugruntowanie poczucia męskości, dowartościowanie oraz pogłębienie uczucia do żony i nawiązanie kontaktu z noworodkiem.

Obecność mężczyzny w czasie porodu zaspokaja również potrzeby rodzącej kobiety, między innymi: potrzebę bezpieczeństwa, czułości i zrozumienia. Zmniejsza jej lęk przed porodem. Rzadziej zachodzi potrzeba zastosowania u kobiety środków farmakologicznych bądź cesarskiego cięcia.

Uczestnictwo mężczyzny ma również znaczenie dla dziecka - naukowcy donoszą, że mężczyzna który uczestniczył w narodzinach dziecka, bardziej się do niego przywiązuje, jest bardziej zaangażowany i zainteresowany jego rozwojem oraz opieką nad nim.

Pomimo licznych korzyści, wynikających z uczestnictwa w porodzie, czasami mężczyźni doświadczają trudności w podjęciu tej decyzji.
Jest to w dużej mierze uzależnione od poziomu wiedzy na temat porodu, a także od przygotowania mężczyzny do podjęcia tego wyzwania.
Przy podejmowaniu ostatecznej decyzji, ważne jest, aby ojciec dziecka zrozumiał sens swojego uczestnictwa w porodzie. Decyzja ta nie może być podjęta "z przymusu" czy pod wpływem presji otoczenia. Nie powinna być również podyktowana ogólnie panującą modą. Mężczyzna musi mieć do swojej decyzji wewnętrzne i całkowite przekonanie. Nie oznacza to, że ojciec nie będzie miał obaw o powodzenie swojego zadania. Ważne jest, aby mężczyzna porozmawiał szczerze o swoich odczuciach z partnerką i odpowiedział sobie na pytanie: czy jestem gotów być prawdziwym wsparciem dla niej w tych trudnych chwilach? Czy jestem w stanie spełnić jej oczekiwania? Ważne jest także przemyślenie scenariusza porodu i rozważenie, w których momentach pomoc mężczyzny będzie najbardziej potrzebna oraz co będzie mógł zrobić dla swojej żony i rodzącego się dziecka w poszczególnych etapach porodu.

Daria Żarczyńska

źródło: http://www.babyboom.pl

Przygotowanie do porodu

Jeżeli zamierzasz urodzić dziecko w sposób naturalny, aktywnie uczestnicząc w porodzie - powinnaś się do tego wydarzenia odpowiednio przygotować. Możesz to zrobić poprzez poszerzanie wiedzy na temat przebiegu ciąży i porodu oraz rozwoju dziecka w wewnątrzmacicznej fazie życia.

W jaki sposób można poszerzać swoją wiedzę?

Pomocna w przygotowaniu do porodu okazać się może szeroko dostępna literatura. Wybór jest duży, warto więc skorzystać z doświadczeń innych rodziców, gotowych polecić sprawdzone tytuły. Polecamy książki zawierające informacje na temat fizjologii ciąży, porodu i połogu, możliwości przygotowania się do tych ważnych wydarzeń (poprzez np. ćwiczenia gimnastyczne), zasad żywienia i higieny, oraz rozwoju dziecka.

Zachęcamy do korzystania z poradników i książek przeznaczonych dla rodziców, z pominięciem fachowej literatury dotyczącej stanów patologicznych.

Kolejną możliwością poszerzania świadomości porodowej są filmy związane z tematyką porodu. Przedstawiają one ćwiczenia gimnastyczne, oddechowe i techniki relaksacyjne przeznaczone na okres ciąży (aby przygotować się do porodu) i na czas porodu (na każdą jego fazę). Filmy mogą ukazywać także zagadnienia związane z rozwojem dziecka i jego potrzebami, oraz praktyczne wskazówki dotyczące pielęgnowania niemowląt.

Inne możliwości poszerzenia wiedzy z dziedziny okołoporodowej stwarzają szkoły rodzenia, zajmujące się szeroko pojętym przygotowaniem do porodu.

mgr Daria Żarczyńska, psycholog

źródło: http://www.babyboom.pl/ciaza/porod_i_polog/przygotowanie_do_porodu.html

Poród w domu

Poród w domu jest alternatywą porodu szpitalnego. Dom jest "gniazdem rodzinnym", z ekologicznego punktu widzenia jest więc właściwym miejscem do narodzin nowego członka rodziny. Jeżeli rozważasz poród we własnym mieszkaniu, warto się do tego wydarzenia gruntownie przygotować. Podstawą porodu w domu jest wspólna zgoda (Twoja i Twojego męża) na ten sposób odbycia porodu. Dobrze jest przedyskutować ten temat znacznie wcześniej i wziąć pod uwagę specyfikę porodu domowego (urządzić miejsce do narodzenia dziecka, odpowiednio przygotować całe mieszkanie i mieć ustalony plan działania).

Jak wygląda poród w domu?

Poród w domu można zorganizować zgodnie z Twoimi potrzebami, z uwzględnieniem potrzeb rodzącego się dziecka. Sposób rodzenia możesz uzależnić od własnego stylu życia, upodobań i warunków panujących w Twoim mieszkaniu.

Podstawą miłej atmosfery porodu w domu jest obecność zaprzyjaźnionej i doświadczonej położnej (ewentualnie lekarza położnika). Podczas całej akcji porodowej możesz swobodnie poruszać się wśród znajomych sprzętów i mebli, w każdej chwili położyć się na własnym łóżku lub wziąć prysznic we własnej łazience. Bardzo ważna jest również obecność znajomych zapachów, odgłosów dochodzących zza okna oraz kolorów charakterystycznych dla własnego mieszkania. Wiele kobiet rodzących w domu widzi związek między harmonijnym postępem porodu, a brakiem konieczności opuszczenia swojego mieszkania.

Obecna podczas porodu położna (z którą warto zapoznać się już wcześniej) wpływa na poprawę Twojego nastroju, minimalizuje Twój niepokój, informuje, jak czuje się dziecko, oraz co za chwilę może nastąpić. Dobrze jest, abyś podczas porodu miała świadomość, że najważniejsze w całym wydarzeniu jest Twoje rodzące się dziecko, oraz zaspokojenie Twoich potrzeb.

Po porodzie

Po porodzie nie musicie się spieszyć z pierwszym przywitaniem dziecka. Maluszek nie musi być poddany rutynowym zabiegom stosowanym w szpitalu (odśluzowanie, szybka kąpiel, mierzenie, ważenie, itp.). Wszystko odbywa się w atmosferze skupienia, cierpliwości, ciszy, przy zapalonych świecach i łagodnej muzyce, z koncentracją na potrzebach dziecka. W dalszym ciągu możecie pozostać razem, bez potrzeby rozstania się, a swoją radość można spotęgować w miejscu, gdzie czujecie się najbezpieczniej - we własnym mieszkaniu.

Dlaczego poród w domu?

Osoby wybierające poród w domu mają przeważnie przykre doświadczenia związane z wcześniejszym porodem w szpitalu. Wiele kobiet podkreśla, że lęk przed szpitalem miał wpływ na wydłużenie się czasu trwania poprzedniego porodu. Podczas przygotowań do kolejnego porodu, zazwyczaj nie chcą przeżywać podobnego stresu. Chcą przyjąć własne dziecko w atmosferze miłości, ciszy i w naturalnym otoczeniu (w którym będzie przebiegać jego dalszy rozwój). Dla większości kobiet doświadczenie porodu w domu ma również pozytywne znaczenie dla późniejszych relacji z urodzonym w ten sposób dzieckiem. Nie bez znaczenia są również odczucia mężczyzn. Wielu z nich podkreśla, że poród w domu pomógł im w całej pełni stać się ojcem, dzięki aktywnemu i nieprzerwanemu uczestnictwu w narodzinach dziecka. W domu nie był on traktowany jako "dodatkowy widz" czy "niepotrzebny pocieszyciel". Czuł się gospodarzem, mężem i ojcem rodzącego się dziecka, a po porodzie nie musiał rozstawać się ze swoją rodziną.

Co na to przeciwnicy?

Przeciwników porodów domowych jest wielu. Swoją niechęć argumentują zbyt dużym ryzykiem w momencie pojawienia się nieoczekiwanych komplikacji. Dlatego wiele osób wybiera inne możliwości porodu, które uwzględniają znaczenie komfortu psychicznego, ale również bezpieczeństwa. Obecnie coraz więcej szpitali oferuje warunki zbliżone do domowych, a odpowiednia aparatura i wykwalifikowany personel jest zawsze gotowy do zakończenia porodu stosowną interwencją medyczną.

mgr Daria Żarczyńska, psycholog

źródło: http://www.babyboom.pl/

Seks w ciąży

Podczas prawidłowo rozwijającej się ciąży nie ma żadnych przeszkód przed współżyciem. Jeśli lekarz ginekolog nie widzi żadnych przeciwwskazań, seks można uprawiać podczas niemal całego okresu ciąży. Przeciwwskazaniami do współżycia jest ciąża zagrożona, ostatnie tygodnie ciąży oraz w dniach kiedy przeważnie pojawiała się miesiączka. Dni, w których zazwyczaj wypadała menstruacja są szczególnie zagrożone poronieniem (za Dr Andrzej Depko seksuologiem - http://kobieta.gazeta.pl/kobieta/1,53301,849785.html).

Warto również nadmienić, że seks podczas prawidłowo przebiegającej ciąży nie powinien zaszkodzić dziecku. Dziecko chronione jest przez macicę, płyn owodniowy i błony płodowe. Tak więc dziecko jest dostatecznie dobrze ukryte i zabezpieczone przed wstrząsami.

Podejście do spraw erotycznych w związku dwojga ludzi w okresie ciąży jest bardzo indywidualne. We wczesnym etapie (pierwsze 3 miesiące) kobiety mogą odczuwać niechęć do zbliżeń. Powodowane jest to przede wszystkim złym samopoczuciem, podrażnieniem, zmęczeniem. Część kobiet w tym okresie może natomiast odczuwać wzmożone potrzeby seksualne. Często kobiety, które w początkowych okresach ciąży unikały zbliżeń seksualnych, po 4 miesiącu zaczynają odczuwać nagłą potrzebę kontaktów fizycznych. Ma to związek ze znacznym ukrwieniem pochwy i macicy w okresie ciąży.

Ważne jest aby nie odbywać stosunków seksualnych w ostatnich 6 tygodniach ciąży. Utrzymywanie stosunków w tym okresie może doprowadzić do powstania zakażenia lub przyspieszyć akcję porodową.

Podczas współżycia należy zachować ostrożność w doborze pozycji. Szczególnie ważne jest aby partner nie uciskał brzucha kobiety ani piersi. Na początku ciąży teoretycznie każda pozycja jest dopuszczalna. W miarę rozwoju ciąży zaleca się pozycję:

• pozycja klasyczna - klasycznie ale mężczyzna nie opiera się o kobietę (wczesny etap ciąży)

• pozycja tylna, boczna - kobieta leży na boku, mężczyzna kładzie się na tym samym boku za kobietą

• pozycja na jeźdźca (siedząca) - kobieta siada na kolanach mężczyzny.

• pozycja tylna - kobieta klęczy opierając się o brzeg łóżka, mężczyzna klęka za nią

Wraz z zaawansowaniem ciąży relacje między partnerami mogą zacząć się zmieniać. Kobieta będzie zastanawiać się czy jest dla swojego mężczyzny pociągająca, mężczyzna będzie bał zbliżyć się do kobiety w obawie przed wyrządzeniem jej i dziecku krzywdy albo z powodu odmiennego stanu partnerki straci zainteresowanie seksualne. Kobieta będzie bała się o uczucia partnera do niej oraz o to, że jest nieatrakcyjna dla mężczyzny. W takich sytuacjach najważniejsza jest szczera rozmowa pomiędzy partnerami, bez emocji. Należy wyjaśnić sobie wszelkie obawy, oczekiwania i być wyrozumiałym. Mężczyźni w tym okresie muszą być szczególnie wyrozumiali dla swoich partnerek. Okazywać swoje uczucia można nie tylko poprzez seks ale również poprzez czułe słowa, dotyk, przytulenie czy nawet trzymanie za rękę. Takie drobne gesty są również bardzo ważne dla kobiety i dają jej pewność siebie.

źródło: http://twoja-ciaza.com.pl/seks_ciaza.html

Jak być modną w ciąży?

Stylistka aktorki Maggie Gyllenhaal, Leslie Fremar, stworzyła specjalny kodeks "modnej kobiety ciężarnej". Aktorce, która spodziewa się dziecka w październiku, doradzała przez cały okres ciąży. Stylistka uważa, że przy odrobinie wysiłku, każda przyszła mama może wygląć świetnie aż do dnia porodu.

Stylistka odradza noszenie ubrań przeznaczonych dla kobiet w ciąży. Są zwykle niemodne i mało kobiece. Sugeruje, aby nadal kupować w swoich ulubionych sklepach, w większych niż dotąd rozmiarach. Uważa też, że nie należy rezygnować ze swojego indywidualnego stylu i nosić się tak, jak lubimy. Wszystko jest dopuszczalne - powinniśmy unikać jedynie ubrań, które wyglądają nieporządnie i niechlujnie.

Najwygodniejszym strojem w ciąży są sukienki. Są proste i szykowne. Leslie Fremar zachęca szczególnie to noszenia małej czarnej: "To strój, który możesz nosić przez większą część ciąży. Aby go urozmaicić - włóż do niej żakiet, kardigan albo zmieniaj dodatki."

źródło: http://kobieta.wp.pl/

Poronienie czy poród?

Nie da się jednoznacznie rozgraniczyć poronienia od porodu. Dla kobiety każdorazowo jest to ogromna tragedia utraty oczekiwanego dziecka. W szpitalnej praktyce przywykło się uważać iż do 22 tc nastąpiło poronienie, zaś po 22 tc jest to poród. Inne szpitale kierują się podziałem wagowym, wg którego dopiero powyżej 600 gram uważa się, iż nastąpił poród. Tymczasem znanych jest kilka przypadków dzieci urodzonych poniżej tej wagi, gdzie dzieci mające przy narodzinach zaledwie 450 gram żyją z niewielkimi tylko wadami i dobrze się rozwijają.

Podział na poronienie i poród jest niezbędny dla potrzeb statystyki. W wielu krajach niższa śmiertelność okołoporodowa jest spowodowana faktem, iż do 15-16 tc ciąża nie jest w żaden sposób podtrzymywana, zaś dopiero po tym terminie uważa się, że warto walczyć o utrzymanie zagrożonej ciąży i uratowanie dziecka. W Polsce wg zaleceń Polskiego Towarzystwa Ginekologicznego dziecko (a tym samym ciąża) chronione jest już od poczęcia i powinno być otoczone opieką medyczną. Jednak w przypadku jego przedwczesnej śmierci bywa i tak, iż by poprawić szpitalne statystyki niekiedy czas trwania ciąży jest zaniżony (np. z 25 tc wpisuje się iż dziecko przestało się rozwijać w 22 tc), w skutek czego w karcie szpitala następuje adnotacja, iż nastąpiło poronienie.

Rozgraniczenie to ma dla rodziców także skutki prawne. Dopiero bowiem gdy następuje poród rodzicom przysługuje wydanie aktu urodzin dziecka (jeśli zmarło to z adnotacją o zgonie). Na podstawie tego dokumentu rodzice mogą zarejestrować dziecko w USC, otrzymać ciało dziecka oraz je pochować. Zdarzają się też szpitale, które na prośbę rodziców o wydanie ciała dziecka nie stosują żadnych rozgraniczeń, wychodząc z założenia, że śmierć dziecka jest dla rodziców wystarczająco tragicznym przeżyciem, by je pogłębiać dodatkowymi procedurami i biurokracją.

Jednak ciało kobiety nie stosuje tak prostej granicy. Im późniejsze poronienie tym bardziej swoim przebiegiem i bólem przypomina poród. Trwa kilka, czasem kilkanaście godzin. Dziecko praktycznie już od 12 tc wygląda jak malutki człowiek. Dla rodziców jego śmierć jest tragedią. Jedyny sposób by pomóc im przez to przejść, to zrozumienie i szacunek dla ich uczuć, oraz pozwolenie im - jeśli tego pragną - na pożegnanie i pochowanie dziecka.

Z listów mam po stracie: Urodziłam córeczkę w 18 tc. Prosiłam by pozwolono mi ją przytulić. Była bardzo malutka, a jej ciałko przez ciśnienie podczas porodu bardzo zniekształcone, ale mimo to zawinięto ją w pieluszkę i pozwolono mi ją potrzymać, aż do momentu gdy miałam zasypiać w narkozie. Lekarze potraktowali nas wtedy jak ludzi, a nie jak rozhisteryzowaną wariatkę i poroniony płód. Z szacunkiem dla naszej tragedii i z sercem. Bardzo im jestem za to wdzięczna.

To byłą moja piąta ciąża. W 15 tygodniu ciąży poszłam na rutynowe USG, okazało się ze dziecko juz nie żyje od dwóch tygodni. Urodziłam sama, bez łyżeczkowania. Moim zdaniem skurcze jakie miałam przez 19 godzin były tak samo bolesne jak przy poprzednich "terminowych" porodach. To był chłopczyk, bardzo maleńki, było widać nawet paznokcie na paluszkach, malutkie uszka i oczy. Miał tylko 10 cm, ale to nie znaczy chyba ze mam go nie pamiętać.

Rodziłam moją córeczkę w 20 tc, nie chciano mi podać leków przeciwbólowych, położne mówiły, że "boli to dopiero przy porodzie", a przecież to był poród, rozwierała się szyjka, skurcze co kilka minut, parcie, wszystko było tak jak przy porodzie być powinno, tylko o dużo za wcześnie to nastąpiło, by moja córeczka mogła przeżyć.

źródło: http://www.poronienie.pl/

Rodzaje poronień

Poronienie to oddzielenie się elementów jaja płodowego w macicy bez możliwości rozwoju płodu poza macicą; możliwość przeżycia płodu jest podstawą do prawnych i naukowych rozważań oraz różnych definicji zarówno ośrodków lokalnych, jak i/lub centrów medycznych; jakkolwiek za możliwy do przeżycia uważa się płód o masie przynajmniej 500 g i/lub w wieku ciążowym powyżej 20 tygodnia;

Poronienie samoistne: prowadzi do wydalenia w całości (poronienie całkowite) lub w części (poronienie niecałkowite) elementów jaja płodowego z macicy przed końcem 20 tygodnia ciąży; poronienie niecałkowite częściej występuje po 10 tygodniu ciąży, kiedy to łożysko i płód rozwijają się oddzielnie; rozwój łożyska, w całości lub części, może zostać zahamowany, co może prowadzić do krwawienia z pochwy, czasami obfitego; poronienie może być groźne, kiedy krwawienie z pochwy na początku ciąży występuje ze skurczami macicy lub bez nich, ale bez rozszerzania się kanału szyjki, bez pęknięcia błon płodowych lub wydalenia elementów jaja płodowego; rozszerzenie się kanału szyjki, pęknięcie błon płodowych i wydalenie elementów jaja płodowego przy obecności krwawienia z pochwy - prowadzi natomiast do poronienia rozpoczynającego się (abortus incipiens) wskutek ustalonego podziału; jest konieczne różnicowanie poronienia zagrażającego z poronieniem rozpoczynającym się.

Poronienie wywołane: wydalenie elementów jaja płodowego z macicy wskutek działania zabiegowego lub leków.

Poronienie zakażone: stan zapalny obejmujący elementy jaja płodowego lub żeńskie narządy płciowe.

Poronienie posocznicowe: rozprzestrzenienie się bakterii i/lub ich toksyn w obrębie zarówno układu krwionośnego, jak i żeńskich narządów płciowych.

Poronienie nawykowe: trzy z rzędu lub więcej poronień samoistnych; chociaż powtarzające się poronienia samoistne są często dziełem przypadku, wielu lekarzy poleca badania materiału genetycznego rodziców lub wykluczenie zmian patologicznych macicy (np. niewydolności szyjkowej) jako przyczyn poronienia nawykowego.

źródło: http://www.poronienie.pl

Gimnastyka i odchudzanie po porodzie

autorem artykułu jest Paweł Miłosz

Jeśli spodziewasz się dziecka lub niedawno urodziłaś, to przed tobą najlepszy czas na rozpoczęcie aktywności fizycznej. Przy odrobinie samodyscypliny i dobrej organizacji czasu, szybko wrócimy do dawnej masy ciała , formy ciała i duszy. Kto wie, może ćwiczenia wejdą Ci w krew tak, że staną się codziennością na długie lata?!



Pierwsze tygodnie po porodzie to rutyna codziennych działań. Karmimy, przewijamy, kąpiemy naszą pociechę. Dbamy o ciszę, spokój oraz dobry sen nasz i maleństwa. Może wydaje Ci się, że teraz są ważniejsze sprawy niż wygląd. Cóż spróbuję Cię przekonać, że nie tyle można, co należy ćwiczyć.



Statystycznie kobieta po urodzeniu dziecka przybiera na wadze tylko 1kg. Jednak gdy przed ciążą ważyłaś za dużo, jest to kolejna ciąża lub przybrałaś na wadze więcej niż powinnaś to prawdopodobieństwo, że nadmiar kilogramów pozostanie zwiększa się. Nie bez znaczenia jest też nasz wiek, czym później rodzimy tym mniej tracimy kilogramów po urodzeniu dziecka. Badania wskazują także, że szybszy powrót do pracy z urlopu macierzyńskiego pomaga w powrocie do dawnej wagi. W najlepszej sytuacji są za to kobiety, które przed i w trakcie ciąży podejmowały się ćwiczeń fizycznych.



W czasie ciąży przybieramy na wadze około 11-13 kg. Zgubienie tego ciężaru wcale nie musi trwać tyle samo co ciąża lub dłużej. W rzeczywistości najwięcej tracimy zaraz po porodzie. Około 4,5 kg tracimy zaraz po porodzie, po tygodniu kolejne od 3 do 5 kg. Jednak od 3 miesiąca spadek masy to już około 1 kg. Jeśli w tym czasie nie wróciłaś do dawnej formy to właśnie teraz, około 6 tygodnia po urodzeniu, jest najbardziej odpowiedni moment na ćwiczenia szczególnie gdy znajdujesz się w grupie ryzyka.



Zmiany fizyczne mogą przeszkadzać w rozpoczęciu ćwiczeń szczególnie gdy ćwiczyłaś już przed ciążą. Po porodzie spada kondycja, także mięśnie i więzadła stają się bardziej narażone na kontuzje. Powrót do aktywności powinien być stopniowy szczególnie w pierwszych 6 tygodniach. Jeśli ciąża lub poród był powikłany możesz wymagać więcej czasu szczególnie gdy poród odbywał się poprzez cesarskie cięcie.



Ważna staje się organizacja czasu zwłaszcza gdy mamy więcej niż jedną pociechę. Na początku warto zainwestować w domowy sprzęt do ćwiczeń hantle, bieżnie pozwalają ćwiczyć w obecności maluchów. Należy pamiętać o bezpieczeństwie i uniemożliwić dziecku styczności ze sprzętem. Gdy dziecko podrośnie warto rozejrzeć się za klubami fitness gdzie zapewniona jest opieka dzieci lub umówić się z koleżankami na wzajemne pilnowanie pociech gdy wychodzicie na areobik lub pobiegać do parku. Można także zakupić nosidełka na rower lub specjalny wózek do biegów.



Ćwiczenia po porodzie wbrew obiegowym opiniom są bezpieczne. Aktywność fizyczna, która ma nam pomóc zredukować masę ciała nie mają wpływu na wydzielanie mleka a powolny spadek masy ciała nie powoduje zmian u dzieci karmionych piersią. Ćwiczenia wraz z NIEWIELKĄ redukcja kaloryczności posiłków jest lepsze niż sama dieta. W czasie ćwiczeń nie należy stosować mieszanek odżywczych.



Karmić swoje dziecko powinnaś przed ćwiczeniami ponieważ jeszcze 1,5 godziny po forsownych ćwiczeniach w mleku może utrzymywać się zwiększona ilość kwasu mlekowego. Jednak gdy ćwiczysz umiarkowanie mleko nie powinno być mniej smaczne dla malucha po ćwiczeniach. W czasie ćwiczeń zadbaj o wygodę piersi załóż dobrze dopasowany sportowy biustonosz , czasem trzeba dwóch by zapewnić dobrą stabilizacje. Ważne jest wypijanie odpowiedniej ilości wody by nie dopuścić do odwodnienia organizmu.



W czasie ćwiczeń częstą dolegliwością jest także nie trzymanie moczu. Także w tym wypadku jeśli rodzisz później i jest to kolejna ciąża tym prawdopodobieństwo występowanie tej przypadłości jest większe. Często problem ten występuje w czasie biegania i forsownych ćwiczeń. Warto wtedy zmniejszyć intensywność ćwiczeń zacząć więcej maszerować, jeździć na rowerze lub pływać. Na kilka godzin przed ćwiczeniami unikaj płynów zawierających kofeinę. Pomóc może także noszenie tamponu w czasie ćwiczeń.



Jeśli problem nie trzymania moczu dotyczy także Ciebie skonsultuj się ze swoim lekarzem poradzi ci on zapewne serie prostych ćwiczeń poprawiających stan mięśni dna macicy. Jednym z takich ćwiczeń są ćwiczenia Kegla. Polegają na krótkich 5 sekundowych skurczach mięśni cewki moczowej tak jak byś chciała powstrzymać sikanie. Dziesięć 5-sekundowych serii możesz wykonać rozmawiając przez telefon, stojąc na czerwonym świetle, kąpiąc się itp. Są to nie zauważalne ćwiczenia, które należy często powtarzać aby dały pożądane efekty.



Zaczynając ćwiczyć w tym okresie możecie wpłynąć na wasze zdrowie na kolejne długie lata. Ćwiczenia poprawią także wasze samopoczucie psychiczne. Tak więc nie możemy zasłaniać się brakiem czasu i możliwości wyjścia poza dom. Odrobina zaparcia i samodyscypliny zapewnią nam zdrowy powrót do codzienności ładną sylwetkę i zdrowie na następne lata, kto wie może do następnego porodu. POWODZENIA!


--

Artykuł pochodzi ze strony www.female.pl

Ćwiczenia

Autor Paweł Miłosz


Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Przebieg porodu

Poród nie bez powodu porównuje się do górskiej wspinaczki. Najpierw wielki wysiłek, chwile, gdy z bezsilności łzy same cisną się do oczu. Mieszanka lęku i euforii, bólu i ulgi, cierpienia i radości. Aż wreszcie szczyt. Zmęczenie i ból zastępuje radość i duma zwycięstwa.

Klasyczny przebieg porodu podzielić można na trzy fazy:

• fazę rozwierania,
• fazę wydalania,
• fazę łożyskową.

Pierwsza faza porodu trwa – w przypadku pierwszego porodu ok. 8 – 18 godzin.
Przy kolejnych czas ten skraca się do 6 – 12 godzin. W jej trakcie szyjka macicy rozwiera się do 10 cm lub – jak mówią czasem lekarze – na pięć palców. Maluszek znajduje się wówczas w „pozycji startowej” tzn. przyciąga kończyny do tułowia, a główkę do klatki piersiowej. Przyszła mam odczuwa skurcze, początkowo pojawiające się co 7 – 10 minut, które trwają ok. 30 sekund. Pod koniec mogą trwać 60 – 90 sekund, a przerwa między skurczami od 30 do 60 sekund. Rodząca aby sobie ulżyć powinna swobodnie się poruszać, skupić na oddychaniu.

Druga faza porodu – w przypadku kobiet tzw. pierworódek – trwa do 2 godzin. W kolejnych ciążach trwa około pół godziny. Dziecko w tej fazie wędruje na drugą stronę brzucha. Najpierw rodzi się główka, potem kolejno: jeden bark, drugi, brzuszek i nóżki. W tej fazie porodu lekarz może wykonać epistomię czyli nacięcie krocza. Należy pamiętać, że przed wykonaniem takiego nacięcia, lekarz powinien uzyskać na to zgodę pacjentki. W tej fazie porodu kobieta odczuwa nagły przypływ sił, które i tak szybko zostaną wykorzystane przy oraz silniejszych skurczach partych. Faza ta kończy się wraz z wylądowaniem malca na brzuchu mamy.

Ostatnia – trzecia faza porodu rozpoczyna się z chwilą przecięcia pępowiny i trwa od 10 do 30 minut. Następuje wówczas poród łożyska i błon płodowych. Ból i zmęczenie zastępuje w tym czasie poczucie spełnienia. Kobieta odczuwa potrzebę niewielkiego parcia. Pod wpływem bezbolesnych skurczów, równie bezboleśnie rodzi się łożysko.

źródło: http://www.tik-tak.pl

Przebieg ciąży - Trzeci trymestr

Siódmy miesiąc:
Co możesz odczuwać?
W tym czasie mogą puchnąć ci okolice kostki lub stopy w czasie stania. Dobrze jest wówczas położyć się z nogami uniesionymi do góry. Jeśli te obrzęki trwają dłużej niż 24 godziny, również rano, po wstaniu z łóżka i obejmują ręce i twarz, skontaktuj się bez zwłoki z twoim lekarzem. Może to być objaw tzw. zatrucia ciążowego (gestozy). Na twoim powiększającym się brzuchu i piersiach mogą pojawiać się żywoczerwone lub różowe pręgi - są to rozstępy skórne. Możesz zacząć odczuwać pierwsze skurcze macicy, objawiające się jako trwające ok. 20-30 sekund twardnienie brzucha. Są to zw. skurcze Braxtona Hicksa. Jest to całkowicie normalne, ale jeśli występują one częściej niż 5 razy na godzinę, skontaktuj się ze swoim lekarzem. Wraz z powiększaniem się twojego brzucha, możesz stopniowo tracić poczucie równowagi. Przez to możesz niespodziewanie niebezpiecznie upaść. Bądˇˇ ostrożna i rozważna!

Porady zdrowotne:
Wybierz się na comiesięczną wizytę do lekarza prowadzącego ciążę. Wciąż staraj się dobrze odżywiać. Przez 7 i 8 miesiąc przyrost masy ciała powinien wahać się wciąż na poziomie pół kilograma na tydzień. Dużo odpoczywaj. Twój organizm ciężko pracuje. Siódmy miesiąc to najwyższy czas, by rozpocząć zajęcia w szkole rodzenia (więcej). Pod koniec siódmego miesiąca twoje dziecko ma długość ok. 37 cm i waży od ok. 1350 g.

Ósmy miesiąc:
Co możesz odczuwać?
W tym miesiącu możesz odczuwać nieco silniejsze niż dotąd skurcze macicy. Z twoich piersi może zacząć wyciekać siara (pierwszy pokarm dla twojego dziecka). Możesz mieć kłopoty ze snem, ponieważ trudno będzie ci znaleˇć wygodną pozycję. Spróbuj używać więcej mniejszych poduszek, podkładając je pod głowę. Prawdopodobnie twój oddech nieco się skróci na skutek wysokiego położenia dna macicy, uciskającego na płuca. Ten ucisk dotyczy też żołądka. Staje się on wtedy mniejszy, więc musisz jeść mniejsze posiłki, ale częściej, ok. 5-6 dziennie. Macica osiąga wtedy wysokość klatki piersiowej.

Porady zdrowotne:
Od 32 tygodnia ciąży powinnaś zgłaszać się na badania kontrolne co dwa tygodnie. Normą w tym miesiącu jest przybieranie na wadze ok. pół kilograma na tydzień. Zgłoś się do swojego lekarza jeśli tylko zaobserwujesz:

• krwawienie lub odpływ płynu z pochwy
• silne skurcze brzucha, bóle żołądka lub tępy ból pleców
• pogorszenie ostrości wzroku, plamki przed oczyma
• uczucie wypierania dziecka do dołu
• zauważalne, nietypowe zmiany ruchliwości twojego dziecka
• więcej niż 5 skurczów macicy w ciągu godziny

Pod koniec ósmego miesiąca dziecko ma już średnio 45 cm "wzrostu" i waży ponad 2000 g.

Dziewiąty miesiąc:
Co możesz odczuwać?
Twój pępek staje się wypukły. Na skutek "opadnięcia" brzucha możesz poczuć ulgę w oddychaniu, twój żołądek jest bardziej pojemny, ale za to zwiększa się ucisk na pęcherz moczowy, co skutkuje częstszym oddawaniem moczu niż dotychczas. Obrzęki stóp i wokół kostek mogą nasilać się. Szyjka macicy powoli otwiera się i staję się cieńsza, co jest wyrazem przygotowania do porodu. Coraz bardziej czujesz się zmęczona i wyczerpana ciężarem i wielkością brzucha. Nie możesz już doczekać się porodu. Pamiętaj o częstym odpoczynku.

Porady zdrowotne:
Od 36 tygodnia ciąży przychodˇˇ na badania kontrolne co tydzień. W dziewiątym miesiącu nie powinnaś już przybierać na wadze. Normą jest wówczas ubytek ok. połowy kilograma na tydzień w stosunku do 8 miesiąca, tak aby całkowity przyrost masy ciała w trzecim trymestrze wynosił ok. 4 - 5 kilogramów. Powinnaś już być zdecydowana, co do szpitala w którym chcesz rodzić. Jeśli nie planujesz karmić dziecka piersią, jeszcze raz przemyśl tę decyzję. Twoje mleko to najlepsze, co możesz dać twojemu dziecku, aby było zdrowe. Ustal ze swoim lekarzem, kiedy powinnaś powiadomić go o rozpoczynającym się porodzie lub kiedy powinnaś udać się do szpitala na poród. Najczęściej jest to, gdy twoje skurcze:

• są regularne (występują np. co 10 minut)
• występują częściej niż 5 w ciągu godziny
• trwają przez 30 do 70 sekund
• stają się silniejsze, jeśli się poruszasz

Upewnij się, czy możesz zadzwonić do swojego lekarza lub położnej o każdej porze dnia i nocy, aby potwierdzić lub wykluczyć rozpoczynający się poród. Pod koniec dziewiątego miesiąca twoje dziecko waży w granicach od 2800 do 4000 g i ma średnio od 48 do 52 cm długości.

źródło: http://www.erodzina.com/index.php?id=31,374,0,0,1,0

Przebieg ciąży - Drugi trymestr

Czwarty miesiąc:
Co możesz odczuwać?
Miejsce nudności i wymiotów zastępuje wzmożony apetyt. Odtąd powinnaś mieć więcej energii i czuć się o wiele lepiej niż dotąd. Pod koniec czwartego miesiąca (16-20 tydzień) ciąży możesz zacząć odczuwać ruchy twojego dziecka. Jeśli jest to twoja pierwsza ciąża, będzie to raczej ok. 20 tygodnia, jeśli kolejna, nieco wcześniej. Twój brzuch zaczyna się powoli powiększać. Prawdopodobnie będziesz odtąd potrzebować "ciążowych" ubrań. Jednymi z najlepszych są tu spodnie-ogrodniczki z możliwością ich regulacji w zależności od wielkości brzucha.

Porady zdrowotne:
Wybierz się na comiesięczną wizytę do lekarza prowadzącego ciążę. Kobiety w ciąży potrzebują dużo żelaza, więcej niż zazwyczaj może zapewnić dobra dieta. Najprawdopodobniej twój lekarz zaleci ci uzupełnianie go w postaci tabletek. Wchłanianie żelaza jest dość ograniczone, dlatego postępuj zawsze zgodnie z zaleceniem lekarza lub z ulotką załączoną do leku. Czwarty miesiąc rozpoczyna drugi trymestr ciąży. Odtąd przyrost masy ciała powinien wynosić ok. pół kilograma na tydzień, tj. 6-7 kilogramów przez drugi trymestr (4-6 miesiąc ciąży). Pod koniec czwartego miesiąca dziecko powinno ważyć ok. 150 g. i mieć ok. 16 cm długości.

Piąty miesiąc:
Co możesz odczuwać?
Najwyższy czas, by poczuć pierwsze ruchy twojego dziecka (jeśli dotąd ich nie czułaś). Powiedz o nich swojemu lekarzowi. Macica wciąż powiększając się osiąga wysokość pępka. Twoje serce bije szybciej niż dotąd. Potrzebujesz teraz dużo snu, co najmniej 8 godzin każdej nocy. W ciągu dnia również odpoczywaj, jeśli tylko poczujesz się zmęczona. Nie przemęczaj się. Powinnaś unikać tłoku i dłuższego stania w jednej pozycji. Mogą zdarzać ci się skurcze łydek, zwłaszcza nocą, jeśli nie dostarczasz z pokarmem dostatecznych ilości wapnia. Jeśli "złapie" cię taki skurcz, podciągnij stopę do góry, rozciągając tylne mięśnie łydki.

Porady zdrowotne:
Wybierz się na comiesięczną wizytę do lekarza prowadzącego ciążę. Rozwój, wzrost masy ciała i długości twojego dziecka ściśle zależy od tego czy wciąż palisz i pijesz alkohol. Nie jest jeszcze za póˇno by tego zaprzestać. Kontynuuj zdrowe odżywianie, pij dużo soków, wody i mleka każdego dnia. Zadbaj o odpowiednią aktywność fizyczną. Pomyśl o wyborze najlepszej dla ciebie szkoły rodzenia (więcej czytaj tu). Na zajęcia możesz chodzić już od następnego miesiąca. Pod koniec tego miesiąca dziecko ma długość od 20 do 30 cm i waży od 250 do 500 g.

Szósty miesiąc:
Co możesz odczuwać?
W tym czasie możesz już odczuwać dość silne kopnięcia malucha. Skóra twojego brzucha może zacząć swędzieć na skutek rozciągania się. Dołączają się zazwyczaj bóle pleców. W związku z tym, korzystne dla ciebie będzie noszenie butów na niskim obcasie. Jeśli będziesz ponadto stosować odpowiednie ćwiczenia, możesz uniknąć tych dolegliwości. Niekorzystne dla ciebie będzie stanie przez dłuższy czas. Rozciągająca się macica może być przyczyną bolesności dolnej części brzucha.

Porady zdrowotne:
Wybierz się na comiesięczną wizytę do lekarza prowadzącego ciążę. W tym czasie na skutek wzrostu macicy i jej ucisku na przewód pokarmowy mogą pojawić się zaparcia. Dlatego pij więcej wody lub soków, jedz pokarmy zawierające błonnik, tj. owoce i warzywa, ciemne pieczywo (z mąki z pełnego przemiału). Pomocne staną się też ćwiczenia fizyczne. Możesz też mieć kłopoty ze zgagą. Aby temu zapobiec, jedz niewielkie posiłki, częściej niż zwykle. Nie stosuj żadnych leków przeczyszczających bez zgody lekarza. Pod koniec szóstego miesiąca twoje dziecko ma długość od 27 do 35 cm i waży od 500 do 750 g.

źródło: http://www.erodzina.com/index.php?id=31,375,0,0,1,0

Przebieg ciąży - Pierwszy trymestr

Pierwszy miesiąc:
Co możesz odczuwać?
Gdy zachodzisz w ciążę, przerwane zostaje twoje miesiączkowanie aż do czasu zakończenia regularnego i wyłącznego karmienia piersią (więcej czytaj tu). Twój organizm produkuje hormony potrzebne do stworzenia optymalnych warunków dla wzrostu twojego dziecka. Twoje piersi stają się nieco większe i bolesne. Może to być pierwszy, zauważony przez ciebie objaw ciąży. U około połowy kobiet w ciąży, pod koniec pierwszego miesiąca pojawiają się poranne nudności i wymioty. O tym, jak radzić sobie z tym problemem, czytaj tu. Na początku ciąży możesz mieć tak zwane "zachcianki" lub mogą drażnić cię dotąd obojętne lub przyjemne zapachy lub smaki. Do klasycznych zachcianek należy wielka ochota na coś kwaśnego, np. ogórek kiszony lub kiszona kapusta. Najprawdopodobniej zaczniesz częściej oddawać mocz z powodu powoli rozrastającej się macicy, uciskającej pęcherz moczowy.

Porady zdrowotne:
Zanim zajdziesz w ciążę, powinnaś się do niej przygotować (więcej czytaj tu). Przede wszystkim uzupełnij swoją dietę o witaminę z grupy B, kwas foliowy (znajduje się on większości preparatów multiwitaminowych). Zmniejszy to ryzyko urodzenia dziecka z wadą wrodzoną mózgu lub rdzenia kręgowego. Więcej o tym czytaj tu. Wybierz się do swojego lekarza ginekologa-położnika, jeśli sądzisz, że jesteś w ciąży najszybciej jak tylko możesz. O wyborze lekarza czytaj tu. W czasie pierwszych ośmiu tygodni ciąży powstają i rozwijają się wszystkie organy i narządy twojego dziecka. Palenie papierosów, picie alkoholu, przyjmowanie większości leków może spowodować nieodwracalne uszkodzenie twojego dziecka. Właśnie ten czas, kiedy często nawet nie wiesz, że jesteś w ciąży, jest pod tym względem najważniejszy. Zanim weˇmiesz jakiś lek skonsultuj to z lekarzem. Rzuć palenie, przestań spożywać alkohol.

Drugi miesiąc:
Co możesz odczuwać?
Twoje piersi są wciąż bolesne i tkliwe. Brodawki sutkowe i otoczki wokół nich stają się ciemniejsze. Poranne (czasem nie tylko) nudności i wymioty wciąż trwają. W tym czasie możesz czuć się zmęczona i dlatego potrzebujesz wiele odpoczynku. Nie unikaj drzemki w ciągu dnia, jeśli masz na nią ochotę. Twój organizm dopiero przystosowuję się do nowej sytuacji - ciąży. Wzrasta objętość twojej krwi w naczyniach krwionośnych. Jest ona teraz nieco "rozwodniona" w stosunku do pozaciążowej normy.

Porady zdrowotne:
Wybierz się na comiesięczną wizytę do lekarza prowadzącego ciążę. Spożywaj różnorodne, zdrowe posiłki sporządzone z produktów z każdej z pięciu grup: produkty zbożowe i rozmaite ziarna, owoce, warzywa, nabiał, mięso i rośliny strączkowe. Kontynuuj uzupełnianie swojej diety w kwas foliowy, zwłaszcza przez drugi i trzeci miesiąc ciąży, aby zmniejszyć ryzyko wad wrodzonych u dziecka. Pij dużo płynów, najlepiej wody mineralnej niegazowanej, soków owocowych i mleka. Odpowiednia ilość to 6 do 8 szklanek każdego dnia. Nie ograniczaj zbyt spożycia soli kuchennej, chyba, że lekarz zaleci ci inaczej.

Trzeci miesiąc:
Co możesz odczuwać?
Twoje zmęczenie może wciąż nie ustępować. Podobnie jest z nudnościami i wymiotami, choć pod koniec trzeciego miesiąca powinny powoli zanikać (nie jest to jednak regułą). W związku z tym możesz stracić na wadze kilka kilogramów. Częściej niż zwykle możesz mieć bóle głowy. Mogą zdarzać się też zawroty głowy. Twoje ubrania powoli stają się nieco ciasne, zwłaszcza w biodrach i na wysokości piersi. Najwygodniejsze są luˇne sukienki, pulowery, sweterki, elastyczne spódnice.

Porady zdrowotne:
Wybierz się na comiesięczną wizytę do lekarza prowadzącego ciążę. Twoje zapotrzebowanie na witaminy i składniki mineralne nieco wzrasta z powodu potrzeb twojego dziecka. Zdrowa dieta powinna zaspokajać te potrzeby. Przeciętnie waga w pierwszym trymestrze ciąży powinna wzrosnąć o 1,5 - 2,5 kg. Więcej na temat przyrostu masy ciała podczas ciąży czytaj tu. Odpowiednia aktywność fizyczna jest korzystna zarówno dla ciebie jak i dla dziecka. Dobrym pomysłem na ruch są spacery. Pod koniec trzeciego miesiąca twoje dziecko ma ok. 10 cm długości i waży ok. 30 g.

źródło: http://www.erodzina.com/index.php?id=31,376,0,0,1,0

Stres w ciąży

W przeciwieństwie do powszechnie panującej opinii występujący podczas ciąży stres psychologiczny o nasileniu od łagodnego do umiarkowanego może przyczynić się do wzmocnienia procesu dojrzewania płodu - donoszą naukowcy.

Wnioski z prezentowanych badań są przeciwieństwem oczekiwań formułowanych na podstawie badań na zwierzętach - w najnowszym numerze czasopisma "Child Development". Wynikało z nich, że stres występujący podczas ciąży u zwierząt koliduje z prawidłowym rozwojem płodowym ich potomstwa. Badanie przeprowadzone w Uniwersytecie Johnsa Hopkinsa doprowadziło do odkrycia, że zgoła przeciwne wnioski można wysnuć na podstawie badania kobiet w ciąży oraz obserwacji ich dzieci przez kolejne 2 lata ich życia.

"Odkryliśmy, że umiarkowanego stopnia lęk oraz stres dnia powszedniego w okresie ciąży przyczynia się do promowania procesu wczesnego rozwoju dziecka. Matczyny stres w trakcie ciąży nie koliduje także z kształtowaniem się temperamentu dziecka, pojemnością jego uwagi czy umiejętnością kontrolowania zachowania, i nie powoduje nadpobudliwości" - powiedziała Janet A. DiPietro, pierwszy autor pracy. Naukowcy wskazali na jeden wyjątek od tej reguły: potomstwo kobiet, które odbierały swoją ciążę bardziej negatywnie, niż pozytywnie, prezentowało nieznacznie słabszą kontrolę emocjonalną oraz mniejszą pojemność uwagi.

"Nasze wnioski powinny uspokoić kobiety, które doświadczają lęków, napięć i stresów powszechnych w związku z wymaganiami stawianymi przez współczesne życie. Kobiety mogą przestać zamartwiać się, że ich stan emocjonalny mógłby zaszkodzić ich nienarodzonemu dziecku. Oczywiście, nie radzimy, by kobiety zaczęły szukać podobnych bodźców, ponieważ stan wyczerpania matki nie stanowi dobrego przygotowania do pracy i porodu, czy wymagań stawianych przez proces wychowywania dziecka" - powiedziała DiPietro.

Porównując problem rozbieżności wniosków z pracy naukowców z Uniwersytetu Johnsa Hopkinsa do wniosków z badań prowadzonych na zwierzętach, zauważa się, że zarówno czas trwania badania, nasilenie bodźców wywołujących stres w okresie prenatalnym, podobnie jak okoliczności kontrolowanego środowiska w badaniach na zwierzętach, różnią się znacząco od codziennego funkcjonowania przyszłych matek.

Jednak autorzy ostrzegają, że ponieważ badania były przeprowadzane na populacji kobiet dobrze wykształconych, o ustabilizowanej sytuacji finansowej, bez problemów natury psychologicznej, jego rezultaty nie mówią o sytuacji kobiet o niższym statusie lub tych z diagnozą psychiatryczną. Niezbędne są zatem kolejne badania, które wyjaśniłyby, czy obecne odkrycie jest rezultatem biologicznych zmian w ciąży, które zachodzą w wyniku stresu, czy też kobiety, które odczuwają więcej lęku lub przeżywają więcej stresu wychowują swoje dzieci w specyficzny, promujący ich rozwój sposób. Być może istnieje także czynnik genetyczny, wyjaśnia DiPietro.

Źródło: (PAP)

Ciąża po 40. roku życia

Zmiana światopoglądu kobiety i jej uniezależnienie się od utartych reguł społecznych kształtują trend coraz częściej obserwowanego późnego macierzyństwa. Dawniej 35. rok życia był uważany za granicę bezpiecznego macierzyństwa, obecnie zaś coraz częściej przesuwa się ona do 40. roku życia, a nawet dalej. Wraz z wiekiem matki wzrasta prawdopodobieństwo powikłań w postaci poronień, nieprawidłowości chromosomalnych, nadciśnienia indukowanego ciążą, cukrzycy ciężarnych i martwych urodzeń. Zmieniające się trendy socjalne i demograficzne będą jednak stale zwiększać liczbę pacjentek decydujących się na ciążę w podeszłym wieku. Mając na uwadze ryzyko takiej ciąży konieczne stanie się potraktowanie tej grupy kobiet jako nowej normy w położnictwie

autorzy: A. Witek, Monika Bojdys-Szyndlar,

Przegląd Menopauzalny 5/2006

Niedobór żelaza w ciąży

Ciąża i okres laktacji to specjalny czas w naszym życiu. Zwiększa się zapotrzebowanie na wszystkie składniki odżywcze, mamy też tendencję do preferowania pewnych pokarmów nad inne.

Produkty dobrej jakości i jak najmniej przetworzone stanowią więc podstawę zdrowej ciąży, jak i okresu połogu, kiedy czujemy się wyczerpane i potrzebujemy nowych sił na opiekowanie się naszymi maleństwami. Zwracamy uwagę na to, co i jak jemy, staramy się prowadzić regularny tryb życia. Jednak sama, nawet dobrze zbilansowana dieta przestaje wystarczać do zapewnienia odpowiednich dawek mikro i makroelementów. Organizm w tym czasie potrzebuje dodatkowego wsparcia w postaci suplementacji wybranymi minerałami – zwłaszcza żelazem – pierwiastkiem życia, słabo wchłanianym z pokarmów, zaś bardzo istotnym dla prawidłowego rozwoju płodu już od pierwszych jego chwil. Także potem, w okresie poporodowym, przyjmowanie żelaza i krwiotwórczych witamin pozwoli cieszyć się energią i dobrym samopoczuciem.

Krew – życiodajny płyn
Krew jest rodzajem tkanki łącznej zbudowanej z erytrocytów czyli krwinek czerwonych, leukocytów - krwinek białych, trombocytów – płytek krwi, zanurzonych w osoczu. Erytrocyty, najliczniejsze ciałka krwi, pełnią istotną rolę w organizmie: odpowiadają za transport substancji odżywczych a przede wszystkim tlenu do wszystkich tkanek i narządów. Przenoszą tlen z płuc do każdej komórki, zabierając z powrotem dwutlenek węgla i tworząc w ten sposób cykl oddechowy. Osocze krwi przenosi substancje odżywcze, mikroelementy i witaminy wchłonięte w jelicie, zaś leukocyty bronią organizm przed drobnoustrojami chorobotwórczymi. Płytki krwi aktywują się, gdy nastąpi uszkodzenie np. warstw skóry i dojdzie do krwawienia. Wówczas hamują utratę krwi i przyspieszają jej krzepnięcie. W organizmie przyszłej mamy krew spełnia dodatkową funkcję – transportuje sznurem pępowinowym substancje odżywcze w łatwo przyswajalnej formie i rozprowadza je w małym organizmie dziecka.

Żelazo i jego rola w organizmie
W skład czerwonego barwnika krwi - hemoglobiny, barwnika mięśni - mioglobiny, a także wielu enzymów wchodzi jeden pierwiastek: żelazo. To od niego zależy odpowiednie dotlenienie komórek, bowiem cząsteczki tlenu przyczepiają się właśnie do hemoglobiny zawartej w erytrocytach. Żelazo, już gotowe do wchłonięcia, występuje w postaci związku prostego: ferrytyny. Jednak samo żelazo wchłania się stosunkowo trudno – w jelicie cienkim po spożyciu pokarmów pochodzenia zwierzęcego poziom przyswojenia wynosi ok. 20%. Przy dostarczaniu żelaza z pokarmów roślinnych, wchłanialność jest jeszcze gorsza i zwykle organizm pobiera najwyżej ok. 5%. Przyswajanie żelaza zmniejszają ponadto sole wapnia, fosforu, picie dużych ilości herbaty, kawy, spożywanie fitynianów, znajdujących się w nasionach zbóż. Antagonistyczne wobec żelaza są pierwiastki: wapń, cynk, mangan - co oznacza, że zubażają poziom jego wchłaniania w jelicie cienkim, jeśli są razem spożywane. W czasie ciąży i karmienia piersią zapotrzebowanie na ten pierwiastek rośnie diametralnie i może być dwa razy większe od przeciętnego.

Kiedy żelaza jest za mało
Niedobór tego życiodajnego pierwiastka wiąże się z obniżeniem ogólnej sprawności fizycznej i intelektualnej: spada koncentracja i zdolność zapamiętywania, dochodzi do obniżenia nastroju a przede wszystkim spada odporność na przeziębienia i infekcje. Może dojść nawet do zaburzeń rytmu pracy serca. Najgroźniejszym skutkiem niedoboru pozostaje jednak anemia. W początkowym stadium anemii pojawia się ogólne osłabienie, senność, bóle i zawroty głowy. Następnie dochodzi do łatwego męczenia się przy niewielkim wysiłku, a także do skurczu mięśni nóg i kołatania serca. Sucha, łuszcząca się skóra, zapalenie błony śluzowej i kącików ust oraz łamliwość paznokci i włosów należą już do późnych objawów niedokrwistości, choć występują często jako główny zewnętrzny symptom rozpoznawczy. Najgroźniejsza postać anemii w czasie ciąży może doprowadzić do przedwczesnego porodu, narodzin dziecka z niską masą urodzeniową, niedotlenienia płodu, co tym samym zwiększa ryzyko jego obumarcia. Aby temu zapobiec, należy jak najwcześniej poddać się rutynowemu badaniu poziomu ferrytyny we wczesnej ciąży. Tylko ten pomiar pozwala na szybkie rozpoznanie niedoboru żelaza, nim będzie on groźny dla mamy i dziecka.

Laktoferryna
Rozwiązaniem w profilaktyce niedoborów żelaza, w tym anemii w czasie ciąży, może być podawanie laktoferryny – białka występującego w mleku, łzach i wydzielinie oskrzelowej, znacznie zwiększającego wchłanianie żelaza ze względu na szybkie dostarczanie go do komórek. Laktoferryna, zdaniem dr. Artura Drzewieckiego z Collegium Medicum UJ, ma działanie immunostymulujące, przeciwwirusowe, przeciwgrzybicze, przeciwpasożytnicze, antynowotworowe oraz antyoksydacyjne. Podana doustnie znacznie stymuluje, zarówno jelitową jak i systemową, odpowiedź immunologiczną płynącą z całego organizmu, wpływa na wzrost przyjaznych bakterii jelitowych.
Na stymulację absorpcji żelaza, razem z laktoferryną, wpływają również witaminy „krwiotwórcze”: B6, B12 oraz witamina C, oddziałując przy tym korzystnie na poziom cholesterolu.

Kwas foliowy - folacyna
Folacyna jest szczególnie ważnym pierwiastkiem podczas ciąży. Przyszłe mamy powinny zażywać ją już na cztery miesiące przed planowaną ciążą i w czasie całego okresu jej trwania. Kwas foliowy (inna nazwa folacyny) odpowiada za właściwe formowanie się układu nerwowego naszych pociech. Najważniejszym efektem stosowania kwasu foliowego jest jednak obniżenie ryzyka wad cewy nerwowej płodu, nawet o 60%! Dzięki podawaniu tego pierwiastka unikniemy tak poważnych chorób wrodzonych, jak: bezmózgowie, rozszczep kręgosłupa, wargi lub podniebienia czy wad serca. Kwas foliowy jest również witaminą „krwiotwórczą”.

FemiFeral – skuteczny sprzymierzeniec
Wszystkie składniki uznane za „krwiotwórcze” znajdują się w optymalnych dawkach w suplementcie diety FemiFeral, który jest dedykowany zwłaszcza kobietom w czasie ciąży i laktacji. Preparat zawiera w swym składzie 100 mg laktoferryny, która zwiększa wchłanianie żelaza, co pozwala zaspokoić dzienne zapotrzebowanie na ten związek. Wojciech Kluszczyk, ordynator Oddziału Ginekologii i Położnictwa Szpitala w Wodzisławiu Śląskim, potwierdza naukowo skuteczność profilaktyki anemii wśród ciężarnych, które były leczone doustnymi preparatami żelaza w okresie okołoporodowym. Wśród nich niedokrwistość występowała tylko u 28%, natomiast w grupie kobiet, które nie przyjmowały żelaza u ponad 85% stwierdzano niskie wartości hemoglobiny. Brak suplementacji żelazem w czasie ciąży 11-krotnie zwiększa ryzyko rozwoju niedokrwistości w okresie okołoporodowym. Zaleca się ponadto dłuższą, niż tylko doraźną, kurację odbudowującą poziom żelaza w organizmie. Wskazane jest zatem rutynowe podawanie żelaza począwszy od początku II trymestru ciąży. Kobiety z niskim stężeniem ferrytyny, powinny przyjmować żelazo w dawce 60 – 65 mg. Przy tej dawce z przewodu pokarmowego wchłania się zaledwie 6 mg żelaza, podwojenie dawki dobowej do 120 mg żelaza zwiększa wchłanianie do 10 mg. W III trymestrze każda przyszła mama powinna profilaktycznie otrzymywać 30 mg żelaza dziennie. O ile przy systematycznym uzupełnianiu niedoboru najlepsza absorpcja następuje w ciągu pierwszego tygodnia kuracji i w pierwszym miesiącu, o tyle aby skutecznie odbudować dostateczny poziom żelaza w organizmie, niezbędne jest przedłużenie jego stosowania do drugiego, a nawet trzeciego miesiąca kuracji. Nie należy jej przerywać po urodzeniu dziecka, ale kontynuować także podczas laktacji i po jej zakończeniu, aby odbudować nadwyrężone rezerwy organizmu. Tym sposobem zapewnimy organizmowi odpowiednie ilości żelaza w śledzionie i wzmocnimy cały organizm.

Profilaktyka – szczególnie ważna przy niedoborach żelaza w ciąży
Żelazo to pierwiastek energii i witalności. Jego stopień wchłaniania jest jednak bardzo niski. Okres ciąży jest dodatkowo obłożony zapotrzebowaniem na żelazo - trzeba go dostarczać często w dawce podwójnej i w kombinacji z innymi pierwiastkami o działaniu krwiotwórczym, wpływającymi dodatkowo na rozwój układu nerwowego i krwionośnego płodu. Warto także pamiętać, że krew w czasie ciąży ma inne proporcje składników i zmniejszeniu ulega liczba erytrocytów, hematokrytu oraz limfocytów, a podwyższa się poziom OB i neutrofili. Już na początku warto więc podawać FemiFeral - suplement, który w największym stopniu będzie w stanie zaspokoić potrzeby przyszłych mam i wspomóc właściwy rozwój ich potomstwa. Nie zapominajmy również o kontroli poziomu ferrytyny w organizmie. Niech ten szczególny okres w życiu kobiety będzie okresem zdrowia i radości.

źródło: http://www.we-dwoje.pl/

Waga w ciąży

Podczas ciąży w naturalny sposób kobieta przybiera na wadze. Jednakże powinno się dbać, aby przyrost ten nie był ani zbyt duży co może przerodzić się w otyłość, ani zbyt mały, co skutkuje niedowagą

Do oceny masy ciała posłużyć się można formułą BMI czyli Body Mass Index.
BMI oblicza się w ten sposób, że wagę ciała (kg) dzielimy przez wzrost (m) podniesiony do drugiej potęgi.
Prawidłowy przyrost masy ciała kobiety pod koniec okresu ciąży zależy od wagi kobiety sprzed momentu zajścia w ciążę.

Poniżej opis wyników zastosowania obliczeń BMI:
poniżej 19 - masa ciała przed zajściem w ciążę była zbyt niska (niedowaga)
19 - 24 masa ciała przed zajściem w ciążę była prawidłowa
powyżej 24 - masa ciała przed zajściem w ciążę była zbyt duża (nadwaga)
powyżej 30 - otyłość

Przy prawidłowej wadze fizjologicznej, przyrost masy ciała w czasie ciąży wynosi średnio 11 – 13 kg. Kobiety z niedowagą masy ciała sprzed ciąży powinny przytyć więcej natomiast kobiety z nadwagą powinny znacznie bardziej kontrolować przyrost wagi.
W okresie trwania ciąży kobieta powinna przynajmniej raz w tygodniu kontrolować swój przyrost wagi. Jedynie w pierwszym trymestrze ciąży i w ostatnim tygodniu ciąży nie ma konieczności sprawdzania wagi.
Jednocześnie należy pamiętać, że waga w ciąży może zmieniać się w innym rytmie. Zmiana przyrostu wagi uwarunkowana jest od wzrostu, budowy ciała, wagi przed ciążą. Część kobiet może przybrać na wadze tylko 6 – 8 kg, kiedy inna kobieta nawet ponad 15 kg i nie ma to wpływu na prawidłowy przebieg ciąży. Za każdym razem należy swój przyrost wagi kontrolować i konsultować z lekarzem ginekologiem.

Waga w ciąży – idealny przyrost *
13 – 15 tydzień 3 x 250g = 750g
16 – 18 tydzień 3 x 300g = 900g
19 – 22 tydzień 4 x 350g = 1400g
23 – 24 tydzień 2 x 400g = 800g
25 – 26 tydzień 2 x 450g = 900g
27 – 38 tydzień 12 x 500g = 6000g
39 tydzień 1 x 250g = 250g
całościowy przyrost 11000g

* wg „Będziemy Rodzicami” Barbara Nees-Deleval

Redakcja / PP
źródło: http://www.tik-tak.pl

Karta przebiegu ciąży

Jest prowadzona przez lekarza począwszy od pierwszej lub drugiej wizyty ciężarnej. O przebiegu ciąży informują umieszczone na dokumencie następujące oznaczenia:

Oznaczenia używane w karcie przebiegu ciąży	Wyjaśnienie oznaczeń
HB	poziom hemoglobiny (białko krwi)
Ruchy płodu	wyczuwane zazwyczaj od 16 - 20 tygodnia ciąży.
RR	ciśnienie krwi
TNW	termin następnej wizyty
Poł. podł. gł.	położenie podłużne główkowe, oznacza, że płód ułożony jest w macicy główką w dół ( prawidłowe w ostatnim trymestrze ciąży)
b.z.	bez zmian (termin używany głównie przy badaniu moczu)
Poł. mied.	położenie miednicowe, oznacza, że płód ułożony jest w macicy głową do góry
Fe	poziom żelaza
Część przodująca płodu ustalona	oznacza, że główka płodu (lub pośladki) przyparta jest do wchodu miednicy, czyli ,że płód jest gotowy do porodu
ASP lub FHR	akcja serca płodu - badana jest zwykle od 14 tygodnia ciąży.
Wysokość dna macicy	pomiar wysokości dna macicy w cm, mierzony od szczytu kości łonowej, informuje o wzroście macicy a pośrednio o prawidłowości rozwoju ciąży.
PTP lub TP	przewidywany termin porodu

Pokonać poranne mdłości

Aby złagodzić poranne nudności, należy unikać potraw, których widok i zapach nasilają nieprzyjemne odczucia. Trzeba jeść produkty zawierające cukry proste (przede wszystkim owoce - najlepsze z nich to winogrona), nosić przy sobie rozmaite przekąski np. herbatniki, biszkopty, tak aby nie dopuszczać do przegłodzenia się. Dobrze jest coś przegryźć lub wypić jeszcze przed wstaniem z łóżka. Może to być sok owocowy, herbatka ziołowa, niezbyt słodkie ciastko. Od czasu do czasu przy obiedzie można, dla lepszego trawienia, wypić kieliszek czerwonego wina. Najważniejsze to pamiętać o tym, aby jeść i pić często, ale w małych ilościach. Nie powinno się dopuszczać ani do przegłodzenia, ani do nadmiernego przeciążenia żołądka. Ta sama zasada obowiązuje przy zgadze i innych kłopotach trawiennych.

Zachcianki kulinarne w ciąży

Ich symbolem stał się kiszony ogórek. Zachcianki uważane są powszechnie za charakterystyczny objaw ciąży. W rzeczywistości nieodparta chęć na zjedzenie jakiejś potrawy może sygnalizować ciążę tylko w połączeniu z innymi, typowymi dla tego stanu odczuciami. Faktem natomiast jest, że w ciąży pojawia się zwykle nadwrażliwość zapachowa i zmienia się smak. Tak więc kobiety "mięsożerne" często przestają lubić pieczyste, a wielbicielki ciastek z kremem odwracają z niechęcią wzrok od wystawy cukierni. Można oczywiście trochę folgować tym nowym upodobaniom, ale kobieta w ciąży powinna przede wszystkim bardzo starannie się odżywiać, pamiętając o dostarczeniu organizmowi odpowiedniej ilości białka, błonnika, witamin i minerałów. Najważniejszą witaminą w tym wczesnym okresie ciąży jest kwas foliowy (Wit. B5). Bez niej układ nerwowy dziecka nie rozwinie się prawidłowo.

Podróż z brzuszkiem

Czy podróże z „dodatkowym bagażem” czyli z rosnącym brzuchem może być ryzykowna? Dużo zależy od tego, gdzie i czym zamierza się wyjechać na odpoczynek.

Jeżeli lekarz prowadzący ciążę nie widzi przeciwwskazań do wyjazdu, w pierwszym trymestrze można wybrać się w dowolne miejsce, pod warunkiem że przyszła mama nie narazi się na radykalną zmianę klimatu. Lekarze nie zalecają podróży do krajów tropikalnych i egzotycznych. W tropikach często panują złe warunki higieniczne, a to grozi zatruciami pokarmowymi, których efekty (np. biegunka, niestrawność) doprowadzić mogą do poronienia na wskutek wyzwolonych w ten sposób skurczy macicy. W krajach egzotycznych zagrożeniem są też choroby przenoszone przez owady, pasożyty i bakterie. Konieczne są wtedy liczne szczepienia, które nie są wskazane podczas ciąży .
Po 32. tygodniu należy ze względów bezpieczeństwa dla samej matki a przede wszystkim dla dziecka należy zrezygnować z dalszych eskapad. Lepiej zaplanować sobie wtedy wakacje na działce.

Samolot

Samolot to dobry pomysł, pod warunkiem że jest się w pierwszych miesiącach. Odradza się podróżowanie samolotem w drugim, a zwłaszcza w trzecim trymestrze. Różnica ciśnień i długi lot mogą zwiększyć ryzyko powstania zmian w płynie owodniowym oraz przedwczesnego jego odejścia. Oczywiście można wtedy lecieć, ale tylko na własną odpowiedzialność.
Z reguły linie lotnicze pozwalają mamom wejść na pokład samolotu do 36. tygodnia ciąży. Każda jednak linia kieruje się w tym względzie swoimi zasadami.
Aby uniknąć obrzęków podczas podróży, wskazane jest co jakiś czas zrobienie choćby kilku kroków. Gimnastyka nóg na siedząco to też dobry sposób na złagodzenie skutków długiego lotu. Pas bezpieczeństwa zapinać należy na wysokości miednicy. Niska wilgotność w kabinie sprzyja odwodnieniu powoduje, że nie można zapomnieć o dość częstym popijaniu wody. Przeciwwskazaniem do latania jest ciężka niedokrwistość, przebyte przez kobietę zakrzepowe zapalenie żył czy problemy z łożyskiem.

Autokarem

Nad tym rozwiązaniem warto się jeszcze zastanowić. Szczególnie jeśli podróż ma trwać wiele godzin. Wadą autobusów jest to, że kolejne rzędy foteli są za blisko, by rozprostować nogi. A takich sytuacji należy w trakcie ciąży unikać. Zbyt długie przebywanie w pozycji siedzącej, bez możliwości swobodnego wyprostowania nóg grozi obrzękami i zapaleniem żył). Jeśli jednak decyzja o podróży autokarem zapadnie, to najlepiej zająć miejsce w środkowej części pojazdu, ponieważ tam drgania są najmniejsze.


Pociąg

Trafna decyzja. Kolej, poza wygodnym samochodem, jest dla przyszłej mamy najbardziej polecanym środkiem lokomocji. W wagonie bez problemu można rozprostować nogi (spacery po korytarzu) lub oprzeć je na walizce – to je odciąży. Ale i pociągi mają malutki minus. W ciąży częściej korzysta się z toalety, a to bywa nieco kłopotliwe dla współpasażerów, zwłaszcza jeśli podróżuje się kuszetką.

Samochód

To doskonały pomysł o ile będzie się miało „szofera”. Najlepiej usiąść na tylnym siedzeniu (oczywiście w prawidłowo zapiętych pasach). Przynajmniej co dwie godziny należy zrobić przerwę w podróży, aby pospacerować, przeciągnąć się. Podróżując samochodem lepiej wybrać boczne drogi i dotrzeć na miejsce nieco później, niż narażać się na stłuczkę i problemy ze zdrowiem. Poza tym w korku byłoby trudno uzyskać szybką pomoc medyczną, gdyby wydarzyło się coś niepokojącego.

źródło: http://www.tik-tak.pl/

Dolegliwosci w czasie ciąży

Do typowych objawów dolegliwości podczas ciąży należą nudności, wzdęcia, zaparcia, wrażliwość na zapachy, senność, rozdrażnienie, trudności w koncentracji, szybkie męczenie sie, opuchlizna rąk i nóg, bóle pleców oraz bóle głowy.

Ważne:

O każdej dolegliwości musi być powiadomiony prowadzący lekarz ginekolog. Lekarz stwierdzi czy dolegliwości są "normalne" czy też mogą być groźne dla dalszego przebiegu ciąży. Należy pamiętać, że dolegliwości określane jako typowe podczas ciąży nie zawsze muszą być wywołane poprzez zmiany zachodzące w organiźmie ale mogą być spowodowane chorobą matki lub nieprawidłowym rozwojem dziecka. Dlatego ważne jest aby o każdej dolegliwości informować lekarza ginekologa, szczególnie kiedy dolegliwości nasilają się lub są uciążliwe w normalnym funkcjonowaniu.

Na mdłości może pomóc spożywanie lekko strawnych posiłków. Posiłki powinny być w małych ilościach ale za to częściej. Nie czekać aż pojawi się uczucie głodu - pusty żołądek może potęgować nudności. Podczas posiłków spożywać małe ilości płynów. Najlepiej zacząć dzień od śniadania podanego do łóżka. Dobrze by było jakby śniadanie przygotowała inna osoba - kobieta powinna w tym czasie leżeć (najlepiej na boku). Na śniadanie można zjeść sucharki,jajko na twardo, herbatniki,chleb chrupki. Można wypić ciepłe mleko, herbatę miętową, sok z jabłek. Po posiłku powinno się leżeć jeszcze przynajmniej przez pół godziny.
W ciągu całego dnia kobieta powinna też pić dużo płynów.

Dolegliwości nie ustąpią od razu ale sukcesywnie powinny się zmniejszyć. Jednakże jeśli nie ustąpią trzeba koniecznie zasięgnąć porady lekarza. Niebezpieczne jest przyjmowanie "na własną rękę" środków przeciwwymiotnych ponieważ mogą one (ale nie muszą) zaszkodzić dziecku i wpływać na jego prawidłowy rozwój.

Jeśli po zjedzeniu jakiejś potrawy zaczynają się kłopoty - należy unikać tej potrawy. To samo dotyczy zapachów. Można spróbować zupy z mleka, budyniu waniliowego lub rozpuszczalnych płatków, ugotowanych z odrobiną cukru i soli. Pomagają one na podrażniony żołądek i dostarczają organizmowi ważnych substancji odżywczych.

Bóle głowy należą też do częstych objawów. Należy postarać się unikać czynników które mogą je powodować np: głodu, jaskrawego światła, hałasu, stresu, niektórych potraw. Tabletek przeciwbólowych lepiej nie zażywać (ogromna większość tabletek przeciwbólowych nie jest wskazana w ciąży). Można się w tym czasie położyć i zdrzemnąć. Jeśli bóle głowy są bardzo uciążliwe i długotrwałe należy skontaktować się z lekarzem ginekologiem w celu ustalenia jak zwalczyć tą dolegliwość.

Zaparcia są dosyć powszechnym zjawiskiem. Dzieje się tak przede wszystkim z powodu ucisku rosnącego dziecka na jelita. Aby zniwelować zaparcia można spożywać produkty spożywcze, które zawierają dużą ilość błonnika.

Spuchnięte stopy oraz bóle pleców zazwyczaj pojawiają się w ostatnich miesiącach ciąży. Podczas ciąży organizm kobiety zawiera więcej wody i krwi niż normalnie. Gromadzi się ona w tkankach powodując opuchnięcia. Nie powinno się jednak zmniejszać ilości spożywanych płynów (może to doprowadzić do odwodnienia). W takich sytuacjach powinno się ograniczyć przebywanie w pozycji stojącej. Również pod koniec ciąży pojawiają się bóle pleców. Spowodowane jest to przyrostem masy ciała dziecka i zmianą postawy kobiety co prowadzi do dużego obciążenia kręgosłupa. Na bóle pomaga lekka gimnastyka przewidziana dla kobiet ciężarnych, leżenie na podłodze lub czymś twardym. Najlepiej na boku.

Bóle brzucha i krwawienia. W takim przypadku zawsze należy jak najszybciej skontaktować się z lekarzem ginekologiem. Bóle brzucha mogą występować na skutek wzrostu i rozwoju dziecka ale mimo wszystko nie można tego bagatelizować. Szczególnie kiedy bólom towarzyszą inne dolegliwości tak jak biegunka, wymioty, zawroty głowy. Trzeba natychmiast zgłosić sie do lekarza. Krwawienia podczas ciąży są bardzo niebezpieczne, niezależnie od miesiąca. Mogą one zapowiadać, że zaczyna dziać się coś niedobrego z dzieckiem. W przypadku wystąpienia krwawień trzeba natychmiast zgłosić się do lekarza ginekologa (bez względu na termin następnej wizyty).